KhmerPronunciationEnglish/Notes#occ
ថោក tʰaok 1. to be cheap (of price or behavior), inexpensive
2. petty, trivial, inconsequential		 22/18

Link to overview page
Link to dictionary

Asking “Do you have X?” — Cultural note


នៅពេលដែលធ្លាប់ទិញទំនិញដែលខ្លួនចង់បាននៅហាងណាមួយហើយពេញចិត្ត អតិថិជនច្រើនតែទៅទិញនៅទីនោះជាប្រចាំ ដែលភាសាសាមញ្ញហៅថា “ម៉ូយ”។ អ្នកលក់ច្រើនប្រើពាក្យថា “លក់យកម៉ូយ” មានន័យថា គេលក់ឲ្យអតិថិជនម្នាក់នោះក្នុងតម្លៃថោកជាពិសេស ដើម្បីឲ្យគាត់មកជួយទិញទៀតនៅពេលក្រោយ។

Asking for directions 1 — Cultural note


មាត់ជាផ្លូវ គឺជាពាក្យស្លោកដែលប្រជាជនខ្មែរឧស្សាហ៍ប្រើណាស់។ វាមានន័យថា នៅពេលយើងមិនដឹង ឬមិនយល់អ្វីមួយ យើងគប្បីសួរទៅអ្នកដទៃ ដើម្បីឲ្យគេបង្ហាញផ្លូវថាតើត្រូវទៅណាឬធ្វើអ្វីបន្ទាប់ទៀត។ ពាក្យស្លោកមួយទៀត គឺ ថោកអ្វីនឹងដៃ ថ្លៃអ្វីនឹងមាត់ មានន័យថា គ្រាន់តែសួរអ្នកដទៃអំពីអ្វីដែលខ្លួនមិនដឹង ឬមិនចេះ នឹងមិនធ្វើឲ្យអាប់ឱនកិត្តិយសឬខ្មាសគេអ្វីឡើយ។

Expressing surprise — Dialogue 2


សួរតម្លៃ
មីងសំ៖ បង ល្មុតហ្នឹងបងទិញម៉ាគីឡូប៉ុន្មាន?
មីងនួន៖ ម៉ាគីឡូ ២ ម៉ឺន។
មីងសំ៖ អីក៏ថ្លៃម៉េះ? ទិញនៅណាហ្នឹង? ខ្ញុំទៅទិញនៅផ្សារម្សិលមិញ ម៉ាគីឡូតែ ១ ម៉ឺនហ្នឹង!
មីងនួន៖ អីគេ? ម៉ាគីឡូតែ ១ ម៉ឺនអេ៎? ថោកម៉េះ! មិនមែនអេ៎អី? ល្អៗអត់ហ្នឹង?
មីងសំ៖ អូ ល្អៗសឹងអី។ ធំហើយផ្អែមទៀត។

Fried Rice (Sakanan) — 00 Introduction

សួស្ដី នៅក្នុងរូបភាពនេះគឺយើងនឹងនិយាយអំពីការញ៉ាំបាយឆា។ អញ្ចឹងជាទូទៅបាយឆានៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា គឺយើងភាគច្រើនលក់នៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ គឺយើងអត់សូវលក់នៅក្នុងហាងធំៗទេ ក៏ប៉ុន្តែមានហាងមួយចំនួនក៏លក់បាយឆាដែរ ហើយជាទូទៅប្រជាជនកម្ពុជាចូលចិត្តញ៉ាំបាយឆាដែលនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ព្រោះវាមានតម្លៃថោក និងវាមានរសជាតិឆ្ងាញ់ អត់ចាញ់បាយឆានៅតាមហាងធំៗនោះទេ។

Discouraging someone from pursuing a course of action — Additional dialogue


សុជាតា៖ ពិសី កំពុងមើលអីគេហ្នឹង?
ពិសី៖ កំពុងតែរកទិញថ្នាំនៀក។ គេថាព្យាបាលបានជំងឺមួយរយមុខ។
សុជាតា៖ ឯណា? ... អូ ថ្នាំហ្នឹងអេ៎។ កុំទិញល្អជាង បោកសុទ្ធ។
ពិសី៖ ម៉េចជាតាឯងដឹង?
សុជាតា៖ ថីមិនដឹង? បើខ្ញុំធ្លាប់ទិញឲ្យម៉ាក់ខ្ញុំប្រើអស់កន្លះឆ្នាំដែរ គ្មានឃើញជាអីផង។ ពួកម៉ាកខ្ញុំម្នាក់ទៀតក៏ទិញប្រើដែរ គ្មានឃើញប្រសិទ្ធភាពអីទេ។ ឥឡូវឈប់ប្រើហើយ។ ស្ដាយលុយសឹងអី មិនមែនថោកឯណា។
ពិសី៖ មិនបាច់ទិញល្អជាងអីចឹង។

Coffee And Soft Drink (Sakanan) — 00 Introduction

សួស្ដី! នៅក្នុងរូបភាពនេះគឺយើងនឹងនិយាយអំពីការញ៉ាំកាហ្វេ។ អញ្ចឹងភាគច្រើន ប្រជាជនកម្ពុជា គាត់ចូលចិត្តញ៉ាំកាហ្វេ ហើយកាហ្វេដែលគាត់ចូលចិត្តញ៉ាំហ្នឹង ភាគច្រើនគឺញ៉ាំនៅតាមហាង ព្រោះគាត់អត់សូវមានពេលឆុងខ្លួនឯងទេ។ ប៉ុន្តែមានអ្នកខ្លះគាត់ចូលចិត្តទិញកាហ្វេ គ្រាប់កាហ្វេមក ដើម្បីឆុងខ្លួនឯងញ៉ាំនៅផ្ទះ។ តែយើងភាគច្រើនគឺញ៉ាំនៅហាង អាចជាហាងតូចៗ ឬក៏ជាហាងធំៗ ហើយអ្នកខ្លះទៀតគាត់ចូលចិត្តញ៉ាំតាមរទេះ បានន័យថានៅកម្ពុជា ក៏មានការលក់កាហ្វេតាមរទេះផងដែរ អញ្ចឹងប្រសិនបើយើងអត់ចង់ទៅហាង យើងអាចទិញតាមរទេះបាន នៅពេលដែលគេមកលក់ក្បែរផ្ទះយើង ឬក៏យើងឃើញនៅតាមផ្លូវ យើងអាចឈប់ទិញបាន ដោយមានតម្លៃថោកផងដែរ យើង[…] ឬហៅថាមានតម្លៃសមរម្យ។

Fruits (Sakanan) — 00 Introduction

សួស្ដី នៅក្នុងរូបភាពនេះគឺយើងនឹងនិយាយអំពីការញ៉ាំផ្លែឈើ អញ្ចឹងជាទូទៅដើម្បីឲ្យមានសុខភាពល្អ ក្រៅពីអាហារទាំងបីពេល ក្រៅពីអាហារពេលព្រឹក ក្រៅពីអាហារពេលថ្ងៃត្រង់ និងអាហារពេលល្ងាច គឺយើងត្រូវមានញ៉ាំផ្លែឈើផងដែរ ដើម្បីឲ្យមានសុខភាពល្អ និងសាច់ស្អាតសម្រស់ស្អាត ព្រោះថានៅក្នុងផ្លែឈើមានជាតិវីតាមីនច្រើន អញ្ចឹងវាអាចជំនួយឲ្យយើងមានសុខភាពល្អ និងមានរាងកាយរឹងមាំបាន ក្រៅពីត្រី ក្រៅពីសាច់ និងក្រៅពីបាយ ដូច្នេះហើយជាទូទៅនៅពេលដែលក្រោយពីញ៉ាំអាហារទាំងបីពេល ឬក៏ក្រោយពីញ៉ាំអាហារពេលថ្ងៃ អាហារពេលល្ងាច គឺយើងតែងតែញ៉ាំផ្លែឈើជាបង្អែមលាងមាត់ ដែលយើងហៅថាបង្អែមលាងមាត់ ហើយជាទូទៅផ្លែឈើគឺអត់ថ្លៃទេ គឺអត់សូវថ្លៃទេ ដោយសារតែផ្លែឈើគឺយើងអាចដាំដុះបាន ដូច្នេះផ្លែឈើខ្លះដែលសម្បូរគឺមានតម្លៃថោក ចំណែកឯផ្លែឈើខ្លះដែលមិនសូវសម្បូរ គឺអាចមានតម្លៃថ្លៃបន្តិច ក៏ប៉ុន្តែយើងអាចទិញញ៉ាំបាន គឺអត់ថ្លៃខ្លាំងទេ។ អញ្ចឹងនៅពេលដែលយើង បន្ទាប់ពីយើងញ៉ាំអាហាររួច គឺយើងតែងតែញ៉ាំផ្លែឈើ ដើម្បីជាអាហារបង្អែមលាងមាត់។

Grilled Fish (Sakanan) — 05


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៥ នៅក្នុងរូបភាពទី ៥ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីអ្នកលក់ អ្នកទិញ គាត់បានទិញត្រីចំនួនមួយហើយ អញ្ចឹងអ្នកលក់ គាត់បានប្រញាប់រួសរាន់ខ្ចប់ត្រីនោះឲ្យភ្ញៀវ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពនេះយើងឃើញអ្នកលក់បានយកត្រីដែលអាំងឆ្អិនរួច អញ្ចឹងត្រីអាំងឆ្អិន គាត់បានយកខ្ចប់នឹងក្រដាសកាសែត អញ្ចឹងដោយសារតែគាត់ចង់ការពារបរិស្ថានផង អញ្ចឹងគាត់អត់ប្រើថង់ប្លាស្ទិកនោះទេ ព្រោះថាប្រើថង់ប្លាស្ទិក ពេលខ្លះវាអាចប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន ដោយសារតែវាជាសារធាតុគីមី ដូច្នេះនៅពេលដែលយើងបោះចោលថង់ប្លាស្ទិកផ្ដេសផ្ដាស វាអាចហូរទៅក្នុងលូ ឬក៏ហូរទៅកប់ទៅក្នុងដី វាអាចធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថានដូចជាស្ទះលូ ឬក៏ដីខ្វះជីវៈជាតិជាដើម។ អញ្ចឹងដើម្បីឲ្យបរិស្ថានស្អាត ដើម្បីឲ្យបរិស្ថានស្អាត យើងត្រូវប្រើប្រាស់ក្រដាសកាសែតវិញ អញ្ចឹងជាក់ស្ដែងបុរសនោះ ដែលជាអ្នកលក់ គាត់បានប្រើប្រាស់ក្រដាសកាសែត ដើម្បីខ្ចប់ត្រីរបស់គាត់ឲ្យទៅភ្ញៀវ ដែលគាត់អត់ប្រើប្រាស់ថង់ប្លាស្ទិកនោះទេ ម្យ៉ាងក្រដាសកាសែតគឺមានតម្លៃថោក ដូច្នេះគាត់អាចចំណេញបានច្រើន ប្រសិនបើគាត់ប្រើប្រាស់ក្រដាសកាសែតដើម្បីខ្ចប់ត្រី អញ្ចឹងគាត់អាចចំណេញច្រើនផងដែរ ដោយយើងឃើញគាត់បានរុំត្រីចូលទៅក្នុងក្រដាសកាសែតមួយសន្លឹក។

Post Office (Sakanan) — 18


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៨ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៨ យើងឃើញបន្ទាប់ពីគាត់វេចខ្ចប់អីវ៉ាន់របស់គាត់ហើយ វេចខ្ចប់សៀវភៅរបស់គាត់ចូលទៅក្នុងប្រអប់ហើយ បន្ទាប់មកគាត់ក៏យកប្រអប់នោះមកឲ្យបុគ្គលិកនៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ម្ដងទៀត អញ្ចឹងបុគ្គលិកនោះ បន្ទាប់ពីទទួលបានប្រអប់ គាត់ក៏យកប្រអប់នោះទៅថ្លឹង ដោយសារតែការផ្ញើអីវ៉ាន់គឺគេគិតតម្លៃទៅតាមគីឡូ ទៅតាមគីឡូ ឬក៏ទៅតាមទម្ងន់របស់សម្ភារៈ ឬក៏អីវ៉ាន់ដែលយើងចង់ផ្ញើ ដូច្នេះប្រសិនបើយើង សម្ភារៈ ឬក៏អីវ៉ាន់ដែលយើងផ្ញើនោះគឺធ្ងន់ អញ្ចឹងគេគិតតម្លៃថ្លៃ ប៉ុន្តែប្រសិនបើស្រាលគឺគេគិតតម្លៃថោក អញ្ចឹងគេគិតតម្លៃទៅតាមទម្ងន់របស់សម្ភារៈដែលយើងចង់ផ្ញើ ដូច្នេះនៅពេលដែលគាត់វេចខ្ចប់ហើយ បុគ្គលិកនៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍នោះ គាត់ក៏យកអីវ៉ាន់របស់គាត់ យកអីវ៉ាន់របស់ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះមកថ្លឹងនៅលើជញ្ជីងអេឡិចត្រូនិចមួយ ដោយសារតែអីវ៉ាន់ខ្លះគឺស្រាលខ្លាំងពេក ដូច្នេះយើងអត់អាចថ្លឹងនៅលើជញ្ជីង ដែលមានទ្រនិចនាឡិកាបានទេ ដូច្នេះគេត្រូវប្រើជញ្ជីងអេឡិចត្រូនិច ព្រោះជញ្ជីងអេឡិចត្រូនិចគឺវាអាចថ្លឹងទម្ងន់សម្ភារៈដែលស្រាលបំផុតបាន អញ្ចឹងគាត់ក៏បានដាក់កេសក្រដាស ឬក៏ដាក់ប្រអប់សៀវភៅនោះនៅលើជញ្ជីងអេឡិចត្រូនិចមួយ ដើម្បីថ្លឹងទម្ងន់របស់វា។

Grilled Fish (Sakanan) — 03


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៣ នៅក្នុងរូបភាពទី ៣ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីគាត់ឃើញកន្លែងលក់ត្រីអាំង បុរសដែលពាក់អាវលឿងដៃខ្លីនោះ គាត់ក៏បានចូលទៅដល់កន្លែងលក់ត្រីអាំង បានន័យថាគាត់ចូលទៅជិតនឹងចង្ក្រានលក់ត្រីអាំង ហើយសួរតម្លៃទៅអ្នកលក់អំពីតម្លៃនៃត្រីអាំងនោះ អញ្ចឹងដោយសារតែត្រីអាំងគឺ យើងអាំងមានច្រើនប្រភេទ យើងមានត្រីច្រើនប្រភេទខុសៗគ្នា អញ្ចឹងតម្លៃនៃត្រីអាំងគឺវាខុសគ្នាទៅតាមប្រភេទត្រីផងដែរ ដោយត្រីខ្លះ ដូចជាត្រីដៀប និងត្រីរ៉ស់ជាដើម ជាត្រីធំៗ ដូច្នេះគឺវាមានតម្លៃថ្លៃ ចំណែកឯត្រីផ្សេងទៀតដូចជាត្រីអណ្ដែង ឬក៏ត្រីក្រហម អញ្ចឹងគឺវាមានតម្លៃថោកជាងត្រីដៀបត្រីរ៉ស់បន្តិច អញ្ចឹងពេលខ្លះគឺគាត់អាចចង់បានត្រីដែលថោក ពេលខ្លះគាត់ចង់បានត្រីដែលថ្លៃ ព្រោះត្រីដែលថ្លៃគឺមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យដឹងថាតម្លៃប៉ុន្មាន បុរសម្នាក់នោះ គាត់ក៏បានចូលមកសួរអ្នកលក់ ដោយគាត់ចង្អុលទៅលើត្រីមួយ អញ្ចឹងយើងឃើញរូបភាពទី ៣ នេះ គឺបុរសម្នាក់នោះ គាត់បានលើកដៃចង្អុល ចង្អុលទៅរូបត្រីមួយ ទៅលើត្រីមួយ ហើយសួរទៅអ្នកលក់ថាតម្លៃប៉ុន្មាន អញ្ចឹងអ្នកលក់ គាត់ក៏បានឆ្លើយប្រាប់តម្លៃទៅដល់បុរសម្នាក់នោះយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ដោយគាត់មើលពិនិត្យមើលត្រី មើលទំហំត្រី ហើយគាត់បានឆ្លើយប្រាប់តម្លៃទៅដល់បុរសម្នាក់នោះភ្លាម។

Post Office (Sakanan) — 19


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៩ រូបភាពទី ១៩ បន្ទាប់ពីថ្លឹងទម្ងន់ហើយ អញ្ចឹងបុរសដែលជាបុគ្គលិកនៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ បានសួរទៅក្មេងប្រុសម្នាក់នោះថា តើគាត់ចង់ផ្ញើជាបញ្ញើឆាប់រហ័ស ឬក៏ជាបញ្ញើធម្មតា ព្រោះជាទូទៅសេវាកម្មនៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍គឺមានពីរ គឺបញ្ញើឆាប់រហ័ស បញ្ញើឆាប់រហ័សបានន័យថាជាបញ្ញើដែលយើងផ្ញើទៅតាមយន្តហោះ អញ្ចឹងគេអាចផ្ញើអីវ៉ាន់ហ្នឹងទៅតាមយន្តហោះ អញ្ចឹងវាមានរយៈពេលលឿន អាចពេលខ្លះបញ្ញើឆាប់រហ័សគឺចំណាយពេលត្រឹមតែបីថ្ងៃ ឬក៏ពីរថ្ងៃតែប៉ុណ្ណោះទៅកាន់ប្រទេសដែលជិត ជាឧទាហរណ៍ដូចជាប្រសិនបើយើងចង់ផ្ញើអីវ៉ាន់ពីកម្ពុជាទៅកាន់ប្រទេសថៃ អញ្ចឹងប្រសិនបើយើងយកបញ្ញើឆាប់រហ័ស គឺគេចំណាយរយៈពេលតែបីថ្ងៃតែប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងយកបញ្ញើយឺត បានន័យថាយើងយកបញ្ញើធម្មតាតាមរយៈកប៉ាល់ អញ្ចឹងបញ្ញើធម្មតាគេនឹងផ្ញើអីវ៉ាន់របស់យើងតាមរយៈកប៉ាល់ អញ្ចឹងវាអាចនឹងចំណាយរយៈពេលមួយសប្តាហ៍ទៅពីរសប្តាហ៍ដើម្បីទៅដល់គោលដៅ ដូច្នេះនៅពេលដែលយើងចង់ផ្ញើអីវ៉ាន់ បុគ្គលិកដែលនៅការិយាល័យប្រៃសណីយ៍នឹងសួរយើងថា តើយើងចង់ប្រើបញ្ញើឆាប់រហ័ស ឬក៏យើងចង់ប្រើបញ្ញើធម្មតា អញ្ចឹងបញ្ញើឆាប់រហ័សគឺមានតម្លៃថ្លៃជាងបញ្ញើធម្មតាបន្តិច ព្រោះថាបញ្ញើឆាប់រហ័សគឺគេប្រើប្រាស់យន្តហោះគឺលឿន ប៉ុន្តែបញ្ញើធម្មតាគឺគេប្រើប្រាស់កប៉ាល់ ហើយវាយឺត ដូច្នេះគឺមានតម្លៃថោក អញ្ចឹងក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ គាត់ក៏បានប្រាប់ទៅបុគ្គលិកការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ថា គាត់ចង់បញ្ញើធម្មតា បានន័យថាគឺផ្ញើតាមកប៉ាល់ ដោយសារតែគាត់អត់សូវមានលុយ ឬក៏គាត់អត់ចង់ចំណាយថវិកាច្រើន ឬក៏អត់ចង់ចំណាយលុយច្រើននៅក្នុងការផ្ញើ ដូច្នេះគាត់ក៏បានផ្ញើតាមកប៉ាល់ គឺជាបញ្ញើធម្មតា ឬក៏បញ្ញើយឺត។

Motorcycle Taxi (Sakanan) — 04


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៤ នៅក្នុងរូបភាពទី ៤ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីមកដល់រោងកន្លែងម៉ូតូឌុបរួចរាល់ហើយ នារីម្នាក់នោះ គាត់ក៏បានចូលទៅនិយាយជាមួយនឹងបុរសដែលពាក់អាវសដៃខ្លី ដែលជាម្ចាស់ម៉ូតូនោះ អញ្ចឹងប្រហែលជាគាត់អាចកំពុងតែនិយាយអំពីការធ្វើដំណើរទៅកន្លែងផ្សេងទៀត ឬក៏អាចនិយាយអំពីថ្លៃឈ្នួលធ្វើដំណើរ ព្រោះថាបុរសម្នាក់នោះគាត់គឺជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុប អញ្ចឹងមុនពេលដែលទៅណាមកណា គឺយើង នៅពេលដែលយើងចង់ជិះម៉ូតូឌុប យើងត្រូវតែសួរម្ចាស់ម៉ូតូសិន ថាតើគាត់ទៅកន្លែងនេះ គាត់យកតម្លៃប៉ុន្មាន ដើម្បីយើងតថ្លៃ។ អញ្ចឹងនារីម្នាក់នោះគាត់កំពុងតែតថ្លៃ ដោយយើងឃើញដៃស្ដាំរបស់គាត់ គឺកាន់កាបូបយ៉ាងជាប់ដដែល ចំណែកដៃឆ្វេងកំពុងតែចង្អុល អញ្ចឹងនារីម្នាក់នោះ គាត់និយាយបណ្ដើរ គាត់ចង្អុលបណ្ដើរ បានន័យថាគាត់កំពុងតែប្រាប់ទិសដៅដែលគាត់ចង់ទៅ ទៅដល់ម្ចាស់ម៉ូតូ។ អញ្ចឹងគាត់ចង់ដឹងថា តើម៉ូតូឌុបនោះ ឬក៏ម្ចាស់ម៉ូតូនោះ គាត់ស្គាល់ទីតាំងនោះដែរឬទេ ហើយពីកន្លែងនេះទៅដល់ទីតាំងឬក៏គោលដៅរបស់គាត់ តើម៉ូតូឌុបនោះ គាត់យកប៉ុន្មាន គាត់យកតម្លៃប៉ុន្មាន អញ្ចឹងនារីម្នាក់នោះគាត់ក៏បាននិយាយបណ្ដើរ ចង្អុលបណ្ដើរ ធ្វើកាយវិការបណ្ដើរ ទៅកាន់បុរសដែលជាម្ចាស់ម៉ូតូ ចំណែកឯបុរសដែលជាម្ចាស់ម៉ូតូ គាត់ឈរឱបដៃ អញ្ចឹងយើងឃើញគាត់ឈរឱបដៃរបស់គាត់ ហើយគាត់កំពុងតែធ្វើមុខសញ្ជឹងគិត អញ្ចឹងគាត់កំពុងតែគិត ថាតើគាត់គួរតែយកតម្លៃប៉ុន្មាន ដើម្បីស័ក្តិសមនឹងប្រវែង ឬក៏ចម្ងាយ ដែលគាត់នឹងជិះទៅគោលដៅរបស់នារីម្នាក់នោះ។ អញ្ចឹងគាត់ស្ដាប់បណ្ដើរ គាត់គិតបណ្ដើរ ដើម្បីយកតម្លៃមួយដែលស័ក្តិសម មិនថ្លៃពេក ហើយក៏មិនថោកពេកផងដែរ។

Fruits (Sakanan) — 10 Banana


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១០ នៅក្នុងរូបភាពទី ១០ យើងឃើញមានរូបភាពផ្លែឈើជាច្រើនផ្សេងៗទៀតផងដែរ ដែលរូបភាពទី ១០ នៅខាងដើមគេ គឺយើងឃើញមានចេក អញ្ចឹងផ្លែចេកគឺជាផ្លែឈើមួយប្រភេទដែលយើងនិយមទូទៅនិយមញ៉ាំ ដោយផ្លែចេកគឺមាន[រសជាតិ]ថោក ហើយម្យ៉ាងទៀតផ្លែចេក នៅពេលដែលមានពិធីបុណ្យទានផ្សេងៗ គេយើងយកផ្លែចេកមកសែន ដោយផ្លែចេកនៅខ្ចីពណ៌បៃតង ហើយផ្លែចេកទុំគឺពណ៌លឿង ហើយផ្លែចេកគឺមានជាច្រើន បានន័យថាក្នុង ១ ស្និត គឺយើងរាប់ស្និត អញ្ចឹងក្នុង ១ ស្និត ជាទូទៅគឺមាន ១២ ផ្លែ អញ្ចឹងផ្លែចេក ១ ស្និតគឺមាន ១២ ផ្លែ ដែលយើងអាចញ៉ាំបានទាំង ១២ ផ្លែតែម្ដង ក៏ប៉ុន្តែផ្លែចេកគឺអត់មានគ្រាប់ទេ អញ្ចឹងផ្លែចេកគឺអត់មានគ្រាប់ទេ គឺមានតែសំបកហើយនិងសាច់ អញ្ចឹងដើម្បីញ៉ាំផ្លែចេកបានគឺយើងត្រូវតែបកសំបកវាចេញសិន គឺយើងអត់អាចញ៉ាំទាំងសំបកផ្លែចេកបានទេ ក៏ប៉ុន្តែសំបករបស់វាគឺមានលក្ខណៈរអិល ដូច្នេះប្រសិនបើយើងបកសំបកវា ហើយបោះទៅលើផ្លូវ នៅពេលដែលមាននរណាម្នាក់ដើរជាន់សំបកចេក គឺអាចធ្វើឲ្យគេរអិលដួលនិងមានគ្រោះថ្នាក់បាន ដូច្នេះគឺនៅពេលដែលយើងញ៉ាំចេក យើងត្រូវបោះសំបកចូលទៅក្នុងធុងសំរាម ហើយផ្លែចេកនៅពេលដែលយើងចង់ដាំ គឺយើងអត់មានគ្រាប់ទេ ប៉ុន្តែវាដុះដោយសារឫសចេកផ្សេងទៀត អញ្ចឹងបានន័យថានៅពេលដែលមានដើមចេកដុះមួយ នៅក្បែរនោះប្រាកដជាមានដើមចេកផ្សេងទៀតដុះដែរ។ អញ្ចឹងនៅពេលដែលនោះវា ឫសរបស់ចេកនោះគឺវានឹងដុះបានដើមចេកផ្សេងមួយទៀត អញ្ចឹងដើមចេកគឺយើងដាំដោយសារដើម គឺយើងអត់ដាំគ្រាប់នោះទេ។

Tuk Tuk (Sakanan) — 15


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពចុងក្រោយគឺរូបភាពទី ១៥ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៥ បន្ទាប់ពីគាត់បានឡើងលើរ៉ឺម៉កទាំងបីនាក់រួចរាល់ហើយ ម្ចាស់រ៉ឺម៉កក៏បានបញ្ជារ៉ឺម៉កឲ្យទៅមុខ អញ្ចឹងម្ចាស់រ៉ឺម៉កគាត់ក៏បានមូលហ្គែរ ឬក៏គាត់មូលហ្គែរដើម្បីបញ្ជាឲ្យរ៉ឺម៉កគាត់ទៅមុខ ដូច្នេះយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះគឺម្ចាស់រ៉ឺម៉កគាត់ជិះលឿន បាទ អញ្ចឹងម្ចាស់រ៉ឺម៉កកង់បីនោះ គាត់ជិះលឿន ដោយយើងឃើញរ៉ឺម៉ករបស់គាត់ហើបកង់មុខ បានន័យថាគាត់បង្ហោះកង់មុខ បានន័យថាលឿន អញ្ចឹងគាត់ជិះលឿន ព្រោះថានៅពេលយប់គឺជាផ្លូវស្ងាត់ អញ្ចឹងពុំសូវមានមនុស្សធ្វើចរាចរណ៍នៅតាមផ្លូវនោះទេ ដូច្នេះហើយគាត់អាចជិះលឿនបាន ក៏ប៉ុន្តែនៅពេលដែលយើងជិះម៉ូតូ ឬក៏ជិះឡាន ឬក៏ជិះរ៉ឺម៉ក យើងមិនត្រូវជិះលឿនពេកនោះទេ ព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យយើងមានគ្រោះថ្នាក់បាន យើងហៅថាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ គឺប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់រត់ឆ្លងកាត់ផ្លូវ ឬក៏មានឡានម៉ូតូផ្សេងទៀតដែលឆ្លងកាត់ផ្លូវ វាអាចធ្វើឲ្យយើងប៉ះគ្នាឬក៏បុកគ្នា ដែលធ្វើឲ្យយើងមានគ្រោះថ្នាក់បាន អញ្ចឹង ទោះបីជាពេលយប់ ឬក៏ទោះបីជាផ្លូវស្ងាត់យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងត្រូវបើកបរដោយគោរពច្បាប់ចរាចរណ៍ ដើម្បីរក្សាសុវត្ថិភាពរបស់យើង យើងមិនត្រូវជិះលឿនពេកនោះទេ ព្រោះវាធ្វើឲ្យយើងមានគ្រោះថ្នាក់ យើងឃើញថារ៉ឺម៉កកង់បីដែលមានបុរស[ទាំង] បុរសនិងមិត្តភក្តិរបស់គាត់ទាំងបីនាក់ជិះនោះ បានបន្តដំណើរទៅខាងមុខ គឺសំដៅទៅផ្ទះរបស់ពួកគាត់ ដោយយើងឃើញមានរ៉ឺម៉កទីមួយ ម្ចាស់រ៉ឺម៉កទីមួយ គាត់កំពុងតែអង្គុយជក់បារីនៅលើរ៉ឺម៉កគាត់ដដែល ក៏ប៉ុន្តែពួកគាត់ បុរសម្នាក់នោះ គាត់ធ្វើមុខស្អុយ ដោយអតិថិជនរបស់គាត់មិនជិះរ៉ឺម៉ករបស់គាត់ ប៉ុន្តែបែរជាជិះរ៉ឺម៉ករបស់អ្នកដទៃ ដោយសារតែគាត់យកតម្លៃថ្លៃពេក ហើយរ៉ឺម៉ករបស់អ្នកដទៃគឺយកតម្លៃថោក ដូច្នេះអតិថិជនរបស់គាត់ក៏បានជិះទៅ ទៅ ទៅជិះរ៉ឺម៉កដែលមានតម្លៃថោកវិញ។

Fruits (Sakanan) — 02


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ២ រូបភាពទី ២ បន្ទាប់ពីនារីម្នាក់នោះ គាត់បានដើរមកជិតរទេះលក់ផ្លែឈើនោះហើយ គាត់ក៏បានប្រាប់ទៅអ្នកលក់ថាគាត់ចង់ទិញផ្លែល្ហុង អញ្ចឹងជាទូទៅរទេះលក់ផ្លែឈើ បានន័យថាគាត់លក់ផ្លែឈើច្រើនប្រភេទ មានដូចជាស្វាយ មានដូចជាប៉ិកគក់ មានដូចជាខ្វិត មានដូចជាល្ហុង មានដូចជាម្នាស់ជាដើម។ អញ្ចឹងដើម្បីបំពេញតម្រូវការអតិថិជន អ្នកលក់ត្រូវតែយកផ្លែឈើយ៉ាងច្រើនមកលក់ ដើម្បីលក់ឲ្យអតិថិជន ដែលជាក់ស្ដែងបុរសម្នាក់ដែលគាត់កំពុងតែលក់ផ្លែឈើនេះ គឺគាត់លក់ផ្លែឈើជាច្រើនមុខ នៅក្នុងរទេះរបស់គាត់ ដែលនៅពេលដែលអតិថិជនរបស់គាត់ត្រូវការផ្លែឈើប្រភេទណា គឺគាត់មានលក់ផ្លែឈើនោះតែម្ដង ដែលជាក់ស្ដែងនារីដែលស្លៀកខោ ស្លៀកសំពត់ពណ៌ស ពាក់អាវពណ៌ប្រផេះដៃខ្លីនេះ គាត់ក៏បានដើរមកដើម្បីទិញផ្លែល្ហុងចំនួន ១ ផ្លែ ដូច្នេះគាត់ក៏បានប្រាប់ទៅអ្នកលក់ថា គាត់ចង់បានផ្លែល្ហុងចំនួន ១ ផ្លែ ហើយប្រាប់ឲ្យអ្នកលក់ចិតល្ហុងនោះផងដែរ ដូច្នេះអ្នកលក់គាត់ក៏បានឈរស្ដាប់នារីអ្នកទិញនោះយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ដើម្បីទទួលព័ត៌មានថា តើអតិថិជនរបស់គាត់កំពុងតែត្រូវការអ្វី អញ្ចឹងគាត់នឹងរៀបចំផ្លែឈើរបស់គាត់ ទៅតាមតម្រូវការរបស់អតិថិជន ដើម្បីឲ្យអតិថិជនយកទៅញ៉ាំ ដើម្បីនៅផ្ទះ ឬក៏ញ៉ាំនៅកន្លែងនានា ដែលគេចង់ញ៉ាំ អញ្ចឹងជាទូទៅការញ៉ាំផ្លែឈើបែបនេះគឺ ភាគច្រើនគឺយើងញ៉ាំនៅតាមកន្លែងធ្វើការ ឬក៏នៅតាមផ្ទះ ហើយគេលក់ផ្លែឈើនេះ គឺលក់នៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ គឺអត់លក់នៅក្នុងហាងនោះទេ ដែលពេលខ្លះយើងឃើញផ្លែឈើខ្លះលក់នៅក្នុងហាង ប៉ុន្តែផ្លែឈើដែលលក់នៅក្នុងហាង អាចមានតម្លៃថ្លៃជាងផ្លែឈើដែលលក់នៅតាមផ្លូវ នៅតាមរទេះបែបនេះ អញ្ចឹងផ្លែឈើដូចគ្នាគ្រាន់តែលក់នៅក្នុងហាង គឺអាចមានតម្លៃថ្លៃជាង អញ្ចឹងនារីម្នាក់នេះ គាត់បានដើរមកទិញផ្លែឈើដែលលក់នៅតាមរទេះ គឺវាមានតម្លៃថោក អញ្ចឹងវាអាចជួយសន្សំសំចៃរបស់នារីម្នាក់នោះបាន ដែលគាត់ទិញផ្លែល្ហុងចំនួន ១ ផ្លែ ហើយគាត់បានប្រាប់ទៅដល់អ្នកលក់ថា គាត់ត្រូវការផ្លែល្ហុងចំនួន ១ ផ្លែ។

Fried Rice (Sakanan) — 13


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៣ រូបភាពទី ១៣ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីគាត់ទទួលបានបាយឆាហើយ នារីម្នាក់នោះ គាត់ក៏បានយកសមនិងស្លាបព្រាមកញ៉ាំបាយ បានន័យថានៅពេលដែលយើងញ៉ាំបាយ គឺយើងប្រើប្រាស់សមនិងស្លាបព្រាវែង ដោយនៅពេលដែលយើងញ៉ាំ បាយឆានោះ ពេលខ្លះគឺអាចនឹងអត់ត្រូវនឹងរសជាតិរបស់យើងដែលពេញចិត្តនោះទេ ដូច្នេះនៅពេលដែលយើងអត់ពេញចិត្តនឹងរសជាតិ យើងអាចថែមគ្រឿងបាន ដោយយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពទី ១៣ នេះ គឺយើងឃើញនារីម្នាក់នោះ គាត់កំពុងតែកាន់សមនិងស្លាបព្រាដើម្បីដួសបាយញ៉ាំ ហើយយើងឃើញនៅលើតុ គឺមានគ្រឿងទេសជាច្រើន ដែលគ្រឿងទេសនេះ គឺជាគ្រឿងសម្រាប់ផ្សំជាមួយនឹងបាយ នៅពេលណាដែលយើងអត់ចូលចិត្តរសជាតិ បានន័យថាពេលខ្លះអ្នកលក់គាត់ឆាមកសាប អញ្ចឹងយើងអត់ចូលចិត្តរសជាតិសាប យើងអាចថែមអំបិល ឬក៏ថែមទឹកត្រី ឬក៏ថែមស្ករសថែមទៀត ដើម្បីឲ្យសមទៅតាមរសជាតិដែលយើងចូលចិត្ត អញ្ចឹងនៅពេលដែលយើងផ្សំគ្រឿង ដើម្បីទៅដល់រសជាតិដែលយើងចូលចិត្តហើយ យើងអាចញ៉ាំបាយឆានោះបាន ដោយយើងឃើញនារីម្នាក់នោះ គាត់កំពុងតែកាន់សម ដៃឆ្វេងរបស់គាត់កាន់សម ហើយដៃស្ដាំរបស់គាត់កាន់ស្លាបព្រា អញ្ចឹងគាត់កំពុងតែដួសបាយឆាញ៉ាំ ដោយគាត់ញ៉ាំបាយឆានោះយ៉ាងឆ្ងាញ់ ទោះបីជាបាយឆានោះ ជាហាងលក់បាយឆា ដែលនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកលក់គាត់ធ្វើឆ្ងាញ់ ដូច្នេះអតិថិជនរបស់គាត់ចូលចិត្តមកញ៉ាំនៅទីនេះ ព្រោះវាមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ហើយមានតម្លៃថោក អញ្ចឹងជាទូទៅប្រជាជនកម្ពុជាគឺចូលចិត្តញ៉ាំបាយឆាឬក៏មីឆា ដែលនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ព្រោះមីឆានិងបាយឆាដែលនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ គឺពេលខ្លះគឺឆ្ងាញ់ ហើយរសជាតិឆ្ងាញ់និងថោកជាងបាយឆាឬមីឆាដែលនៅតាមហាងធំៗនានា ក៏ប៉ុន្តែរសជាតិឆ្ងាញ់ដូចគ្នា ក៏ប៉ុន្តែគឺតម្លៃខុសគ្នា ដោយតម្លៃនៅហាងធំៗគឺថ្លៃ ក៏ប៉ុន្តែតម្លៃនៅហាងដែលនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ គឺថោកជាងតម្លៃដែលនៅតាមហាង ដូច្នេះយើងចូលចិត្តញ៉ាំបាយឆាឬក៏មីឆានៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ។

Hospital (Sakanan) — 16


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៦ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៦ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីបុរសម្នាក់នោះ គាត់ព្យាបាលបានជាសះស្បើយហើយ គាត់ក៏បានយកវិក្កយបត្រពេទ្យដើម្បីមកមើល អញ្ចឹងជាទូទៅ ពេលខ្លះពេទ្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា គឺប្រសិនបើយើងទៅគេងនៅក្នុងពេទ្យធំៗគឺមានតម្លៃថ្លៃ ចំណែកឯពេទ្យតូចៗគឺមានតម្លៃថោក ហើយសម្រាប់ការព្យាបាលគឺពឹងផ្អែកទៅលើការព្យាបាល អញ្ចឹងប្រសិនបើយើងគេងនៅក្នុងពេទ្យយូរ គឺការព្យាបាលគឺអស់ថ្លៃ ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងគេងពេទ្យត្រឹមតែមួយថ្ងៃឬក៏ពីរថ្ងៃ យើងអាចចំណាយអស់ត្រឹមតែពី ១០០ ដុល្លារទៅ ៣០០ ដុល្លារតែប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងគេងពេទ្យរយៈពេលយូរ យើងអាចចំណាយអស់ពី ៥០០ ទៅដល់ ១០០០ ដុល្លារ ឬក៏អាចលើសនេះ ព្រោះដោយសារតែតម្លៃទៅតាមពេទ្យ ពេទ្យធំនិងពេទ្យតូច អញ្ចឹងប៉ុន្តែពេលខ្លះគឺយើងអាចប្រើប្រាស់ធានារ៉ាប់រង សេវាធានារ៉ាប់រងរបស់ក្រុមហ៊ុនមួយចំនួន អញ្ចឹងប៉ុន្តែភាគច្រើននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ប្រជាជនកម្ពុជាគាត់អត់សូវប្រើប្រាស់សេវាធានារ៉ាប់រងនោះទេ អញ្ចឹងនៅពេលដែលគាត់មានជំងឺ ឬក៏នៅពេលដែលគាត់មានគ្រោះថ្នាក់ ហើយទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ គឺគាត់ចេញលុយខ្លួនឯង បានន័យថាគាត់ចំណាយលុយផ្ទាល់ខ្លួន ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកដែលគាត់ប្រើប្រាស់សេវាធានារ៉ាប់រង គឺគាត់អត់ចាំបាច់ចេញលុយ ឬក៏ចំណាយលុយផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ គឺក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រងនឹងទទួលរ៉ាប់រងនូវការចំណាយព្យាបាលរបស់គាត់ទាំងស្រុង ដោយគាត់គ្រាន់តែបង់សេវាប្រចាំឆ្នាំទៅឲ្យក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រងតែប៉ុណ្ណោះ ហើយក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រងគឺយើងអាចធានារ៉ាប់រងនៅពេលដែលយើងមានគ្រោះថ្នាក់ ឬក៏នៅពេលដែលយើងមានជំងឺបាន ដោយការធានារ៉ាប់រងនោះ ពេលខ្លះ ក្រុមហ៊ុនខ្លះ គឺគាត់ធានារ៉ាប់រង ២៤ ម៉ោងគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់ អញ្ចឹងនៅពេលដែលយើងមានជំងឺ ឬក៏នៅពេលដែលយើងគ្រោះថ្នាក់ យើងគ្រាន់តែទៅមន្ទីរពេទ្យ នោះក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រងនឹងចេញថ្លៃសេវាថ្នាំពេទ្យ ហើយនិងថ្លៃព្យាបាលឲ្យយើងទាំងអស់ ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងអត់មានធានារ៉ាប់រងទេ គឺយើងត្រូវចំណាយប្រាក់ផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីព្យាបាលជំងឺរបស់យើង ដែលជាក់ស្ដែងបុរសម្នាក់នេះ ប្រហែលជាគាត់អត់មានសេវាធានារ៉ាប់រងទេ បានន័យថាគាត់អត់បានទិញសេវាធានារ៉ាប់រងទេ ដូច្នេះនៅពេលដែលគាត់កាន់វិក្កយបត្រពេទ្យមក គឺគាត់ភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ប្រហែលជាអស់ច្រើន បានន័យថាដោយសារតែគាត់បាក់ជើងនិងនៅពេទ្យយូរ ដូច្នេះការចំណាយរបស់គាត់គឺអស់ច្រើន អញ្ចឹងហើយទើបគាត់មើលទៅក្នុងវិក្កយបត្រពេទ្យបណ្ដើរ គាត់មានអាការៈភ្ញាក់ផ្អើលបណ្ដើរ ដោយសារតែឃើញតម្លៃថ្លៃពេក ដោយសារតែឃើញវិក្កយបត្រនោះគឺមានតម្លៃថ្លៃពេក។

Noodle Soup (Sakanan) — 04


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៤ រូបភាពទី ៤ ក្រោយពីពួកគេដើរបណ្ដើរ និយាយគ្នាបណ្ដើរ និងដើរមួយសន្ទុះក្រោយមក យើងឃើញថាពួកគេក៏បានដើរមកដល់កន្លែងលក់មីទឹកស៊ុបមួយកន្លែង ឬក៏កន្លែងលក់គុយទាវទឹកស៊ុបមួយកន្លែង។ ក៏ប៉ុន្តែយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺពួកគេទាំងពីរនាក់ អត់ទាន់បានចូលទៅរកកន្លែងលក់មីទឹកស៊ុបនោះទេ គឺពួកគេឈរនៅខាងមុខហាងនោះសិន ឬក៏ឈរនៅខាងមុខរទេះលក់មីនោះសិន។ ដោយសារតែរទេះលក់មីនោះ គឺជាកន្លែងដែលលក់នៅតាមចិញ្ចើមថ្នល់ អញ្ចឹងគាត់មិនមែនជាបើកហាងធំ ឬក៏តូបធំនោះទេ គឺគាត់លក់ដោយរទេះ ហើយរទេះរបស់គាត់ គឺនៅចិញ្ចើមថ្នល់។ អញ្ចឹងការលក់នៅចិញ្ចើមថ្នល់ បានន័យថាគាត់លក់នៅក្បែរផ្លូវ ដែលគាត់មិនមែនលក់នៅលើផ្លូវនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែគាត់លក់នៅក្បែរៗផ្លូវ ដែលយើងហៅថាចិញ្ចើមថ្នល់។ អញ្ចឹងយើងឃើញនៅខាងក្រោយគាត់ គឺជាស្រមោលនៃទីក្រុងមួយ អញ្ចឹងបានន័យថា គាត់ជាអ្នកដែលរស់នៅទីក្រុងដែរ ក៏ប៉ុន្តែ គាត់ ក្មេងប្រុសទាំងពីរនាក់ គាត់បានចេញពីទីក្រុង ឬក៏ដើរឆ្ងាយពីទីក្រុងបន្តិច ដើម្បីមករកកន្លែងលក់មី។ អញ្ចឹងការលក់មីនេះ គឺជាការលក់មីតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ក៏ប៉ុន្តែយើងឃើញថា ទោះបីជាចិញ្ចើមផ្លូវ ក៏ប៉ុន្តែពេលខ្លះ គឺមីនោះគឺមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ដោយមិនចាញ់ហាងធំៗនោះទេ ហើយម្យ៉ាងវិញទៀត មីទឹកស៊ុប ឬក៏គុយទាវទឹកស៊ុបដែលលក់នៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ គឺមានតម្លៃថោកជាងនៅក្នុងហាង ក៏ប៉ុន្តែរសជាតិមិនចាញ់គ្នាទេ។ ដែលយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពទី ៤ នេះ យើងឃើញមានស្ត្រីម្នាក់ ដែលគាត់កំពុងតែឈរនៅក្នុងរទេះលក់មី ឬក៏លក់គុយទាវរបស់គាត់ ដោយយើងឃើញនៅក្នុងរទេះនោះគឺមានដំបូលមួយ នៅលើរទេះគឺមានដំបូលមួយ ហើយនៅខាងក្នុងនោះគឺមានចានគោមជាច្រើន ដែលចានគោមគឺជាចានសម្រាប់ដាក់មីទឹកស៊ុប ដោយសារតែចានគោមអាចដាក់ទឹកស៊ុបបាន ដូច្នេះគេប្រើចានគោមដើម្បីដាក់មីទឹកស៊ុប ឬក៏គុយទាវទឹកស៊ុប។ ហើយនៅក្បែរចាននោះយើងឃើញមានឆ្នាំងគុយទាវ ឬក៏ឆ្នាំងមីទឹកស៊ុប ដើម្បី សម្រាប់ធ្វើគុយទាវ ឬក៏ធ្វើមីទឹកស៊ុបឲ្យអតិថិជន។ ដែលយើងឃើញស្ត្រីអ្នកលក់នោះ គាត់បួងសក់ឡើងលើ ហើយគាត់មានពាក់អៀមមួយផងដែរ ដើម្បីការពារកុំឲ្យប្រឡាក់ខោអាវរបស់គាត់។ អញ្ចឹងយើងឃើញរទេះលក់មីនោះ គឺជាការលក់មីនៅតាមចិញ្ចើមថ្នល់ ហើយក្មេងប្រុសទាំងពីរ គាត់ដើរមកដើម្បីញ៉ាំមីទឹកស៊ុប ឬក៏ញ៉ាំគុយទាវទឹកស៊ុបទាំងអស់គ្នា។